Dus dan denk je, dat kan niet meer misgaan, maar daarmee ben je er nog niet, neeheee, nou begint de pret pas. Want deze artikelen mogen niet in de handbagage of in je zakken zitten, neeheeee, dat is GEVAAAAAAAAAARLIIIIJJJJJJKKKKK, jahaaaaaaa.
Maar daar is iets op gevonden. Je doet deze artikelen in een plastic zak, een doorzichtige plastic zak, met sluitrandje en wordt het ineens HEEEEELLLLL erg veilig van.
Dus, op het vliegveld aangekomen haal ik met angst en beven die nare artikelen uit mijn rugzak. Mij bewust van het enorme gevaar dat ik loop, breekt mij het zweet uit, ik begin ook een beetje te beven met die artikelen in mijn hand, maar ik weet dat als ik volhou, dan komt het een keer goed. Ik pak zo’n plastic zak en doe de levensgevaarlijke tandpasta en die andere angstaanjagend gevaarlijke smeersels erin en snel doe ik de sluiting dicht. En nou zal je het gek vinden hè, maar dat werkt zo’n plastic zak. Ik loop richting de security check, mijn arm, waarmee ik de plastic zak vasthoud, gestrekt op schouderhoogte
(naar oud Duits gebruik) en langzaam bekruipt mij een gevoel van veiligheid......warmte........geborgenheid. Het is een geweldig plastic zakje.........haast overmand door emoties begin ik te fantaseren over vrouwenborsten om veilig en warm tussen weg te kruipen.
Echt mensen het werkt, probeer het zelf; doe je tube tandpasta in zo’n zakje en opeens is de hele wereld één haven van veiligheid. Echt goed man.........Ik heb een paar van die zakjes meegenomen naar huis. Als ik mij dan onzeker voel of wat dan ook, dan pak ik zo’n zakje, stop er een tube tandpasta, of wat ook goed gaat een doosje schoensmeer, in en dan knap ik helemaal op.
Eenmaal in het vliegtuig op weg naar Berlijn (ja op vliegveld Klote heb ik nooit problemen) komt het stewardessenteam langs met “de Snack”. Voor mij is dat altijd een geweldig moment; “airplane food”! Het kan nooit gek genoeg in een vliegtuig.
Maar nou wordt het een beetje van de gekke. Ik weet niet of dit ook met de veiligheid te maken heeft. Ik krijg een kabouter-boterham en een kabouter-mars.
Opeens moet ik denken aan een hotel in Warschau. Ik was daar in 2005 en daar waren ze hun tijd ver vooruit.
Daar hadden ze kabouter-zeep,
kabouter-shampoo,
kabouter-badschuim,
een kabouter-handdoekje
en ook een kabouter-spons.
De kabouter-spons had ook één ruwe zijde voor het schrobben van de duiste helm na een bezoek aan één der vele bodelen war nog ouderwets onveilig geneukt wordt.
Hongerig loop ik door de slurf op naar de paspoortcontrôle. En als ik daar doorheen ben gaat de electronische poort naar Berlijn open. Het eerste wat je ziet is een winkeltje.
Het heet LSD, hetgeen een boel pret doet vermoeden. Echter, het betreft hier niet de drugs die de waarheid vertekent, het is een winkeltje vol Porno. Nou dat is nog eens gastvrij zeg.........
No comments:
Post a Comment